Η οστεοαρθρίτιδα γόνατος είναι η πιο συχνή μορφή αρθρίτιδας γόνατος. Πρόκειται για μη φλεγμονώδη-εκφυλιστική πάθηση του γόνατος στην οποία παρατηρείται προοδευτική φθορά του αρθρικού χόνδρου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οίδημα (πρήξιμο της άρθρωσης), δυσκαμψία, περιορισμό του εύρους κίνησης, πόνο και παραμόρφωση της άρθρωσης.
Η θεραπεία της νόσου αρχικά επιτυγχάνεται με τροποποίηση των δραστηριοτήτων (ανάπαυση- μικρότερη καταπόνηση), με φάρμακα από το στόμα, όπως αντιφλεγμονώδη, γλουκοζαμίνη, χονδροϊτίνη και κολλαγόνο, με τοπικές εγχύσεις ουσιών στεροειδών ή μη, όπως υαλουρονικό νάτριο και με διάφορα είδη φυσιοθεραπείας.
Σε πιο βαριές περιπτώσεις, κάτι που καθορίζεται κυρίως από τον πόνο και την παραμόρφωση επί αποτυχίας της συντηρητικής αγωγής απαιτείται χειρουργική παρέμβαση.
Αυτή ονομάζεται ολική αρθροπλαστική γόνατος και συνίσταται σε αφαίρεση των φθαρμένων τμημάτων και αντικατάστασή τους από μεταλλικές και πλαστικές (πολυαιθυλένιο) προθέσεις, οι οποίες τοποθετούνται και στερεώνονται στα κατάλληλα σημεία και δημιουργούν με αυτό τον τρόπο μια νέα τεχνητή άρθρωση. Η επιλογή των υλικών δεν είναι κάθε φορά η ίδια αφού εξαρτάται από διάφορες παραμέτρους που χαρακτηρίζουν την εκάστοτε παραμόρφωση. Παρακάτω βλέπουμε διάφορα είδη αρθροπλαστικής.
Με το χειρουργείο επιτυγχάνεται εξάλειψη του πόνου, μείωση της δυσκαμψίας και αύξηση της λειτουργικότητας του μέλους και ως εκ τούτου βελτίωση της ποιότητας ζωής. Δεν είναι σωστό να καθυστερούμε το χειρουργείο επί ύπαρξης ενδείξεων, γιατί το αναμενόμενο λειτουργικό αποτέλεσμα ενδέχεται να είναι κατώτερο. Εξάλλου η διάρκεια ζωής μιας αρθοπλαστικής γόνατος είναι κατά μέσο όρο 20 έτη για την πλειοψηφία των ασθενών.
Πριν από το χειρουργείο γίνεται πλήρης αιματολογικός και ακτινολογικός έλεγχος καθώς και συνάντηση του ασθενούς με την αναισθησιολογική ομάδα, ώστε να συζητηθεί και ο τύπος αναισθησίας. Συνήθως επιλέγεται η επισκληρίδιος αναισθησία (αντί της γενικής) δηλαδή η αναισθησία μόνο των κάτω άκρων χάρη σε ένα καθετήρα που εισάγεται στην περιοχή της οσφύος, ο οποίος παραμένει και μετεγχειρητικά βοηθώντας στην πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση του πόνου.
Η παραμονή στο νοσοκομείο διαρκεί περίπου 4 ημέρες. Η βάδιση μπορεί να ξεκινήσει την επομένη του χειρουργείου ημέρα με τη βοήθεια βακτηριών και του φυσικοθεραπευτικού προσωπικού. Τα ράμματα αφαιρούνται 2-3 εβδομάδες μετά την επέμβαση. Για το διάστημα αυτό είναι απαραίτητη και η κάλυψη με αντιπηκτικούς παράγοντες.
Η φυσικοθεραπεία είναι αναγκαία τον πρώτο καιρό. Ανεξάρτητη βάδιση γίνεται συνήθως μέσα στο πρώτο δίμηνο αν και αυτό ποικίλει από ασθενή σε ασθενή.