Το ισχίο είναι η άρθρωση που αποτελείται από την κοτύλη της λεκάνης και την κεφαλή του μηριαίου οστού.
Όπως σε κάθε άρθρωση έτσι και στο ισχίο οι επιφάνειες των οστών που εφάπτονται καλύπτονται από αρθρικό χόνδρο. Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου είναι μία εκφυλιστική πάθηση, που χαρακτηρίζεται από προοδευτική φθορά και απώλεια του αρθρικού χόνδρου με σχηματισμό οστεοφύτων (οστικές προεξοχές, που ο κόσμος αποκαλεί άλατα).
Παρατηρείται περισσότερο σε γυναίκες, παχύσαρκα άτομα και άτομα με θετικό οικογενειακό ιστορικό. Η αύξηση της ηλικίας είναι άλλος ένας προδιαθεσικός παράγοντας.
Παρουσιάζεται με πόνο στη βουβωνική χώρα και συχνά στην πρόσθια επιφάνεια του μηρού, αλλά και δυσκαμψία της άρθρωσης με μειωμένο εύρος κίνησης. Στην αρχή ο πόνος συνοδεύει τις δραστηριότητες, αλλά με το πέρασμα του χρόνου υπάρχει και στην ηρεμία. Η βάδιση χαρακτηρίζεται από χωλότητα.
Η διάγνωση γίνεται με την κλινική εξέταση και τον απεικονιστικό έλεγχο, με ακτινογραφία.
Η θεραπεία της πάθησης αρχικά γίνεται με παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα, μείωση της καταπόνησης, φυσικοθεραπεία και ασκήσεις ενδυνάμωσης. Ιδιαίτερα ευεργετική είναι η μείωση του σωματικού βάρους.
Επί αποτυχίας της συντηρητικής αγωγής έχει ένδειξη η χειρουργική θεραπεία με ολική αρθροπλαστική, με την οποία επιτυγχάνεται αναλγησία, αύξηση του εύρους κίνησης του ισχίου, σωστή βάδιση και επιστροφή σε καθημερινές δραστηριότητες.
Ολική αρθροπλαστική του ισχίου είναι στην ουσία η αντικατάσταση της άρθρωσης από μία τεχνητή. Τα μέρη από τα οποία αποτελείται είναι η κοτύλη, το κυπέλιο, η κεφαλή και ο μηριαίος στυλεός.
Τα βήματα που ακολουθούνται για την τοποθέτηση της πρόθεσης φαίνεται αδρά στην παρακάτω εικόνα.
Πριν από το χειρουργείο γίνεται πλήρης αιματολογικός και ακτινολογικός έλεγχος καθώς και συνάντηση του ασθενούς με την αναισθησιολογική ομάδα ,ώστε να συζητηθεί και ο τύπος της αναισθησίας. Συνήθως επιλέγεται η επισκληρίδιος αναισθησία (αντί της γενικής ) δηλαδή η αναισθησία μόνο των κάτω άκρων χάρη σε ένα καθετήρα που εισάγεται στην περιοχή της οσφύος, ο οποίος παραμένει και μετεγχειρητικά βοηθώντας στην πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση του πόνου. Επίσης, πριν από το χειρουργείο ζητείται η κατάθεση 2 φιαλών αίματος για λόγους ασφαλείας.
Η παραμονή στο νοσοκομείο διαρκεί περίπου 4 ημέρες. Η βάδιση μπορεί να ξεκινήσει την επομένη του χειρουργείου ημέρα με τη βοήθεια βακτηριών και του φυσικοθεραπευτικού προσωπικού. Τα ράμματα αφαιρούνται 2-3 εβδομάδες μετά την επέμβαση. Για 4 εβδομάδες είναι απαραίτητη και η κάλυψη με αντιπηκτικούς παράγοντες.
Οι πρώιμες επιπλοκές μετά από αρθροπλαστική του ισχίου είναι αρκετά σπάνιες. Οι πιο συχνές από αυτές είναι η θρομβοφλεβίτιδα των κάτω άκρων, η λοίμωξη της πρόθεσης, το εξάρθρημα του ισχίου και η ανισοσκελία. Η πρόληψη αυτών γίνεται χάρη στην κάλυψη με αντιπηκτικούς παράγοντες και αντιβιοτικά και τη σωστή και προσεκτική εφαρμογή της τεχνικής της επέμβασης.
Με το πέρασμα του χρόνου (συνήθως μετά από 10-15 χρόνια) μία σημαντική επιπλοκή είναι η χαλάρωση της πρόθεσης, δηλαδή η αποκόλληση των υλικών από τα οστά και η φθορά των ίδιων των υλικών. Αυτή η επιπλοκή αντιμετωπίζεται με νέο χειρουργείο, το οποίο περιλαμβάνει αφαίρεση των υλικών και τοποθέτηση νέων.