Πρόκειται για σύνδρομο υπέρχρησης που εντοπίζεται στην έξω επιφάνεια του αγκώνα. Έξω επικόνδυλος είναι η οστική προεξοχή στο κάτω άκρο του βραχιονίου από όπου εκφύονται οι εκτείνοντες του αντιβραχίου, δηλαδή οι μύες που εκτελούν τη ραχιαία έκταση του καρπού και των δακτύλων.

Η επανάληψη φυσιολογικών κατά τα άλλα κινήσεων, όπως η άρση βάρους με τον αγκώνα σε έκταση, το βίδωμα μιας βίδας ή το backhand χτύπημα στο τένις (εξ’ ού και η ονομασία αγκώνας τένις) προκαλεί μικροτραυματισμούς και μικρορήξεις στον κοινό τένοντα των εκτεινόντων και πιο συχνά στο βραχύ εκτείνοντα του καρπού.

Η έξω επικονδυλίτιδα χαρακτηρίζεται από πόνο ή κάψιμο στην έξω επιφάνεια του αγκώνα και μειωμένη δύναμη δραγμού (πιασίματος). Η διάγνωση γίνεται συνήθως μόνο με τον κλινικό έλεγχο, με δοκιμασίες φόρτισης των εκτεινόντων, όπως έκταση του καρπού υπό αντίσταση ή μέγιστη κάμψη του καρπού. Σε αμφίβολες περιπτώσεις ο νευρολογικός έλεγχος δύναται να αποκλείσει το σύνδρομο παγίδευσης του κερκιδικού νεύρου, το οποίο συχνά μιμείται την έξω επικονδυλίτιδα. Η μαγνητική τομογραφία δεν είναι απαραίτητη, αλλά δείχνει αυξημένο σήμα στην περιοχή έκφυσης των τενόντων.

Η θεραπεία είναι ως επί των πλείστων συντηρητική, με φάρμακα, διατατικές ασκήσεις, εγχύσεις κορτικοστεροειδών και φυσικοθεραπεία. Ακολουθεί πρόγραμμα ενδυνάμωσης, ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες υποτροπής. Σε περιπτώσεις αθλητών ή ατόμων που ασχολούνται ψυχαγωγικά με το τένις εκτός από τα παραπάνω, αποτέλεσμα έχουν και διάφορες τροποποιήσεις, όπως μεγαλύτερη διάμετρος λαβής της ρακέτας, πιο εύκαμπτη ρακέτα και παιχνίδι σε “αργό” γήπεδο πχ.γήπεδο αργίλου.

Η χειρουργική θεραπεία έχει θέση μόνο εφόσον η συντηρητική, η οποία εφαρμόστηκε για διάστημα άνω των έξι μηνών απέτυχε. Συνίσταται σε απελευθέρωση-αποκόλληση του κοινού τένοντα από τον έξω επικόνδυλο και αφαίρεση του ουλώδους ιστού (αποτέλεσμα των επαναλαμβανόμενων μικρορήξεων) εάν υπάρχει. Το χειρουργείο γίνεται με γενική ή περιοχική αναισθησία, με ή χωρίς παραμονή για ένα βράδυ στο νοσοκομείο. Ακολουθεί πρόγραμμα αποκατάστασης.