Σχεδόν ο καθένας θα βιώσει το χαμηλό πόνο στην πλάτη κάποια στιγμή στη ζωή του. Αυτός ο πόνος μπορεί να ποικίλει σε ένταση και διάρκεια και να εμποδίζει ακόμη και τις απλές καθημερινές δραστηριότητες.

Η σπονδυλική στήλη αποτελείται από μικρά οστά, που ονομάζονται σπόνδυλοι, οι οποίοι στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλο. Μεσοσπονδύλιοι δίσκοι, μυς, σύνδεσμοι και νεύρα είναι πρόσθετα τμήματα της σπονδυλικής στήλης.

Ο χαρακτήρας του πόνου είναι διαφορετικός από άνθρωπο σε άνθρωπο. Αλλοτε ξεκινά αργά, άλλοτε αιφνίδια. Μπορεί να είναι συνεχής ή διακοπτόμενος. Συχνά συνοδεύεται και από συμπτώματα από τα κάτω άκρα, όπως άλγος, μουδιάσματα,
μυρμηγκιάσματα ή αδυναμία.

Έκλυση του πόνου μπορεί να προκαλέσει η κάμψη του κορμού, η άρση βάρους ή μια γενικότερη καταπόνηση. Τα αίτια της οσφυαλγίας είναι πολλά.

• Ο τραυματισμός των μυών και συνδέσμων της περιοχής από υπερβολική δραστηριότητα είναι ίσως η πιο συχνή αιτία.
• Τραυματισμός ενός μεσοσπονδύλιου δίσκου. Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι βρίσκονται ανάμεσα στα σπονδυλικά σωματα και αποτελούνται από τον πηκτοειδή πυρήνα στο κέντρο και τον ινώδη δακτύλιο στην περιφέρεια. Εκτός από δομικό ρόλο προσφέρουν και απόσβεση δυνάμεων-φορτίων κατά τις κινήσεις της σπονδυλικής στήλης. Οι ρήξεις του ινώδη δακτυλίου (τραυματικές αλλά και εκφυλιστικές, λόγω ηλικίας) είναι συνήθως η αρχή του κακού (οι οποίες από μόνες τους δύναται να προκαλούν πόνο) αλλά οδηγούν επιπροσθέτως και σε μετατόπιση του πυρήνα από τη θέση του. Αυτό σε γενικές γραμμές ονομάζεται κήλη του δίσκου ή όπως είναι ευρύτερα γνωστό δισκοκήλη.

• Σπονδυλολίσθηση και αστάθεια, δηλαδή η μετακίνηση ενός σπονδύλου σε σχέση με τον κατώτερό του. Η αιτιολογία είναι συνήθως εκφυλιστική.
• Αρθρίτιδα των αρθρικών επιφανειών μεταξύ των σπονδύλων που χαρακτηρίζονται και από την ανάπτυξη ευμεγέθων οστεοφύτων.
• Στένωση του σπονδυλικού σωλήνα. Συμβαίνει όταν ο χώρος γύρω από το νωτιαίο μυελό στενεύει και μπορεί να οφείλεται σε διάφορα από τα προαναφερόμενα αίτια αλλά και σε πιο ασυνήθεις αιτίες.
• Άλλα αίτια, όπως το οστεοπορωτικό κάταγμα σπονδύλου, η λοίμωξη, οι νεοπλασίες κ.ά. Ορισμένα από αυτά είναι αρκετά σοβαρά και ο γιατρός σας οφείλει να τα διερευνήσει και να τα αποκλείσει.

Η φυσική εξέταση μαζί με τον απεικονιστικό έλεγχο (απλή ακτινογραφία και μαγνητική τομογραφία) αρκούν συνήθως για να θέσουν τη διάγνωση. Παρά την κοινή αντίληψη η εμφάνιση της οσφυαλγίας σε νέα ιδιαιτέρως άτομα (πχ. κάτω των 45) δε χρήζει άμεσα απεικονιστού ελέγχου.

Η θεραπεία της οσφυαλγίας στοχεύει κυρίως στην αντιμετώπιση του πόνου με συντηρητικά συνήθως μέσα, όπως φάρμακα (απλά παυσίπονα, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, κορτικοστεροειδή, ισχυρότερα παυσίπονα-ναρκωτικά) και φυσικοθεραπεία. Η τελευταία αποτελεί σημαντικό κομμάτι της θεραπείας αλλά συμπεριλαμβάνει ένα μεγάλο εύρος μεθόδων και μέσων, η αποτελεσματικότητα των οποίων δεν έχει αποδειχθεί στο σύνολό τους.

Η χειρουργική αντιμετώπιση της οσφυαλγίας έχει θέση μόνο αν η συντηρητική αγωγή έχει αποτύχει και ο πόνος καθηλώνει τον ασθενή για διάστημα συνήθως άνω των έξι μηνών ή εφόσον υπάρχουν σημεία ριζίτιδας (πίεση δεσμίδας νεύρων δηλαδή στην περιοχή της σπονδυλικής στήλης), όπως η αδυναμία κάποιας μυικής ομάδας.