Πρόκειται για σύνδρομο υπέρχρησης τενόντων στην περιοχή του καρπού. Τελευταία αμφισβητείται η φλεγμονώδης εξεργασία στην πάθηση και ενοχοποιoύνται οι επαναλαμβανόμενοι μικροτραυματισμοί.
Αφορά σε δύο τένοντες του αντίχειρα, τον μακρό απαγωγό και τον βραχύ εκτείνοντα, οι οποίοι ευθύνονται για την έκταση και την “απομάκρυνση” του αντίχειρα από το υπόλοιπο χέρι. Οι τένοντες κινούνται μέσα σε σωλήνες (σύνδεσμοι) στους οποίους ολισθαίνουν στο ύψος του καρπού, τα λεγόμενα έλυτρα. Η επαναλαμβανόμενη κίνηση του τένοντα προκαλεί πάχυνση και πρήξιμο αυτού του ελύτρου, δημιουργώντας έτσι το εν λόγω σύνδρομο.
Το De Quervain παρατηρείται πιο συχνά στις γυναίκες και μάλιστα σε ηλικίες 30-50 ετών καθώς και σε παίκτες τένις. Πολύ συχνά παρουσιάζεται και σε γυναίκες μετά από τοκετό.
Εκδηλώνεται με σταδιακά αυξανόμενο πόνο στην περιοχή του καρπού κερκιδικά, δηλαδή προς τον αντίχειρα, μόλις λίγο πιο ψηλά από τον καρπό. Συχνά συνοδεύεται με δυσκολία συγκράτησης αντικειμένων.
Η διάγνωση γίνεται κυρίως κλινικά με τη δοκιμασία Finkelstein. Ο ακτινολογικός έλεγχος έχει θέση όταν χρειάζεται να αποκλειστεί αρθρίτιδα στην περιοχή.
Η θεραπεία είναι καταρχήν συντηρητική με νάρθηκα ακινητοποίησης του αντίχειρα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα ή με έγχυση κορτικοστεροειδούς στην πάσχουσα περιοχή.
Επί βαρέων συμπτωμάτων ή χρονιότητας ενδείκνυται η χειρουργική αντιμετώπιση, η οποία συνίσταται στη διάνοιξη των ελύτρων με τοπική αναισθησία. Η δερματική τομή έχει μήκος 15 χιλιοστών. Δεν απαιτείται παραμονή του ασθενούς στο χειρουργείο.